Ik schrijf zoals het voelde: echt, pijnlijk, liefdevol, soms chaotisch – maar altijd recht uit mijn hart.
De start van het moederschap was voor mij allesbehalve makkelijk. Twee keer belandde ik in een prenatale én postnatale depressie, ik had een huilbaby, en vond mijn zoontje levenloos in bed. De PTSS, slaapstoornis en eetstoornis die volgden, maakten dat ik mezelf compleet kwijtraakte.
Op mijn blog neem ik je mee in mijn verhaal. Hoe het écht was. Hoe ik weer langzaam leerde ademen. En hoe ik ontdekte dat sommige dingen niet verdwijnen, maar een plek krijgen in de rugtas die je meedraagt.
Voel je vrij om mee te lezen. Misschien vind je herkenning, erkenning – of leer je iemand anders beter begrijpen.
Liefs,
Mama Melanie
Reactie plaatsen
Reacties