Uhm.... Wat doe ik hier? shit.... Verstrooid kijk ik om mij heen door een donkere keuken. Het is 22:30 uur en Iedereen slaapt op 2 personen na... Bella, en ik. Mijn kleine meisje van 12 weken oud is onrustig. Al 3 kwartier valt ze in slaap en schrikt ze weer wakker. Het gaat maar door. Ik geef haar nu 15 minuten om zelf in slaap te vallen. Als het niet lukt ga ik haar weer sussen. Het huilen voelt na mijn zoontje die een huilbaby was zo intens. Ondanks ik weet dat ik haar stil krijg, blijf ik het spannend vinden of ze wel weer stil wordt. Ik weet niet meer wat ik hier in de keuken doe. Ik loop terug naar de slaapkamer. Kijk naar Bella die huilt in haar wiegje en haar hoofdje heen en weer schuld. Het ziet er zo zielig uit. Ik weerhoud mijzelf ervan om haar op te pakken. Ik weet dat ze dit doet door overprikkeling. Ik moet haar even laten. Even de tijd geven. Maar ik vind het moeilijk, het ziet er zo zielig uit. Ik stap in mijn bed en kijk op mijn horloge. Althans ik kijk naar mijn arm waar normaal een horloge zou zitten. Ow shit..... Ja daarom liep ik naar de keuken. Ik had hem afgedaan om op te laden. Ik stap weer in mijn teenslippers, doe mijn badjas opnieuw aan en loop weer naar de keuken. Ik moet Bella even los laten. Ik moet het huilen negeren, maar het lukt mij niet. De keuken is donker en het enige licht dat aangaat is het tablet scherm van de koelkast. Er staat een foto op van 2 jaar geleden. Mijn man en toen der tijd 1 jarige zoontje Danny, ze zitten lachend op de bank. Ik krijg een kleine glimlach om mijn mond. Het blijft een heerlijke foto om naar te kijken. Ik sta in het midden van de keuken. Het is een grote ruimte met een lang aanrechtblad met in de hoek een bonen koffie apparaat. Mijn man is er dol op, koffie van vers gemalen bonen is een echte musthave voor hem. Ik kijk in het rond en ben wederom vergeten wat ik hier doe. Ik stap weer terug de slaapkamer in, waar Bella nog altijd net zo hard als 5 minuten geleden huilend inslaap probeert te vallen. Ik wil een timer aanzetten op mijn horloge en kijk weer naar een lege arm. O JA, Daarom ging ik naar de keuken. Voor de 3e keer stap ik de keuken in. Hou je focus vast klinkt als een mantra in mijn hoofd. Voor ik het weet sta ik weer stil. Verdorie. ik weet het nu weer niet meer. Ik draai mij om en zie in mijn ooghoek een horloge liggen. Ja! Die moet ik hebben. Ik pak hem beet en doe hem gelijk om mijn arm. met een klein voldaan gevoel loop ik terug naar de slaapkamer. ik stap mijn bed in. Zet de timer op mijn horloge aan en start mijn laptop op. Ik geef Bella nog 10 minuten om in slaap te komen. Ik probeer mijzelf af te leiden door op vinted rond te speuren. Zouden er nog leuke kledingstukken zijn? Ik wil kijken voor mij zelf maar al snel zoek ik zoals altijd tussen de kinderkleding. Er wordt wederom te veel leuks aangeboden. Stop.... Ik moet dit niet doen op dit tijdstip. Ik sluit vinted snel en open mijn Blog. Ik kan beter van mij afschrijven. Nog voordat ik de 3e zin op mijn beeldscherm heb getypt is het stil in de kamer. oorverdovend stil. De enige geluiden die ik hoor zijn van het toetsenbord van mijn laptop. Ja ja, dit noemde ze een ultra stil toetsenbord. amehoela. Ik klap mijn laptop dicht. schuif hem onder mijn bed en nog voordat mijn hoofd mijn kussen raakt val ik in slaap denkend aan een laatste zin. Zie je wel dat Bella weer stopt met huilen.
Reactie plaatsen
Reacties