Vroegtijdig gebroken vliezen

Gebroken vliezen; Plas ik nou in mijn broek?

Het is eind mei 2025 als ik eindelijk mijzelf psychische langzaam weer stabiel voel. Ik ben trots op mijzelf dat ik dit keer de keuze heb gemaakt antidepressiva te gebruiken. Ergens voelt het als falen. Maar na 2x een prenatale en postnatale depressie te hebben meegemaakt wil ik het deze keer anders doen. En dat doe ik nu. Want de vorige keren moest en zou ik het zelf doen. Ik ben dankbaar dat ik eindelijk de kracht in mij heb om te doen wat voor mij goed is. En dat is kwetsbaar maar maakt mij ergens juist ook krachtig. 

Al een aantal dagen kijk ik uit naar deze dag. De vrienden BBQ. Ik heb er zin in ondanks ik ontzettende buikpijn heb. Een onverklaarbare buikpijn die constant aanwezig is. Alsof mijn buik te vol zit en op ontploffen staat. Het is super vervelend en zonder paracetamol kom ik de dagen inmiddels niet meer door. 

Pak jij de bakfiets alvast? Dan pak ik de laatste spullen, zeg ik tegen mijn man. Alles is klaar om weg te gaan, maar mijn dochter denkt daar anders over 'Mama mag de duplo mee?' Maar natuurlijk zeg ik. Ik loop terug de woonkamer in. Ik buk, til de witte ikea bak op en hatsu ik nies alsof mijn leven er vanaf hangt. O nee!! Mijn gezicht loopt rood aan. Ik heb in mijn broek geplast. Stilletjes en snel loop ik naar de badkamer. Trek mijn jurk omhoog, onderbroek uit en stap in de badkuip. Een volledige douche kost echt te veel tijd. Iedereen zit al klaar. Dus ik spoel mij maar even snel af met de kraan van de badkuip. Onderwijl het water over mijn benen stroomt voel ik weer dat ik sta te plassen. Mijn hoofd is even stil van verbijstering. Hoe kan dat nou? Waarom kan ik het niet ophouden. Ik schaam mij ontzettend erg. Mijn man komt de badkamer binnen. Vragend kijkt hij mij aan. Met een blos op mijn wangen prevel ik met een schamende glimlach dat ik een 'ongelukje' heb gehad. Ik geef nog even de baby de schuld van dit alles en ga door waar ik mee bezig ben. Zo.. schoon. Ik zet de douche uit en stap uit de badkuip, maar wat is dit nou! Ik plas alweer over mijzelf heen! Ik zet de kraan opnieuw aan en spoel mij af. Ergens diep van binnen weet ik al dat dit niet klopt maar mijn hoofd wil het niet geloven. Dat kan niet.. het zal toch niet.. nee toch.. niet mijn vliezen?? Ik ben op de dag af 35 weken zwanger en vanmorgen had ik nog een goede echo en het beval gesprek bij de verloskundige. Nee het kan niet. Ik stap uit bad. Plas weer en negeer het dit keer. Ik loop regel recht naar de wc. En ja hoor weer een klein plasje. Het blijft maar komen. Laconiek probeer ik lacherig te zeggen tegen mijn man dat ik in mijn broek blijf plassen. Hij loopt weg en ineens komt er nog meer uit... o nee... dit is niet goed.. schat! Roep ik. Pak een schoon doorzichtig glas en geef die aan mij. NU! Hij komt terug met een glas waar limonade in heeft gezeten. Ik kijk hem verwijtend aan en hij haalt zijn schouders op. Ik spoel het glas 4x om in de kleine wasbak naast de wc. Ik vang een beetje 'plas' op en kijk ernaar. O nee.... dit is denk ik geen plas.. of toch wel.. of is dit toch vruchtwater. Ergens weet ik het antwoord al, maar ik wil er niet aan toe geven. Snel loop ik naar mijn bed en ga liggen. Want mijn kleintje lag vanmorgen nog in stuit, hoog in mijn buik. Ik bel de verloskundige en overleg. 'Blijf liggen ik kom er gelijk aan' zegt ze. 

Ga je mee? Vraagt mijn man als hij de slaapkamer binnen komt. Ik kijk hem aan en ben even stil. Wat moet ik zeggen. Waarschijnlijk is er niets aan de hand en ik wil mij ook niet aanstellen. Mijn hoofd tolt van alle info en ik zeg, ga jij maar alvast met de kinderen. Ik zou toch al met de auto gaan. De verloskundige komt heel even kijken of het goed gaat. Als ze weg is kom ik naar jullie toe. Dan ben ik er denk met een uurtje. Mijn man geeft een kus en stapt de deur uit met de kinderen. 

Stilte.. wat is het toch stil nu iedereen weg is. Eigenlijk zou ik hier van moeten genieten. Maar dat lukt mij niet. Ik raadpleeg mijn aller beste vriend en lees mij volledig in over vroegtijdig gebroken vliezen. O...... het valt allemaal wel mee zegt mijn hoofd. Even checken en dan kan ik lekker naar de BBQ. Misschien even een inlegkruisje erin. That's it.